Het is begin maart.
Het zonnetje komt op en ik stap de fiets op om naar mijn werk te gaan.
Ik fiets een eindje en in de verte zie ik een man lopen naast zijn fiets.
Hmmz, band lek? Hoor ik mijzelf denken.
Eenmaal aangekomen roept de man iets tegen me.
“Hé, asjnoumanie doe he!”
Ik was naar mijn favoriete podcast aan het luisteren en moet dus mijn oortje uit doen om de man te verstaan.
“Asjnoumanie doe he!”
Fuck. Andere oortje ook uit.
“Wat zegt u?”
Ik draai me om op het fietspad en rij naar de man toe.
“Goedemorgen”, zeg ik.
“Goedemorgen”, zegt de verwarde man.
“Je moet je banden oppompen en er mag geen zand bij de ketting komen!”
“Aha”, zeg ik.
“Ja, want ik ben professioneel wielrenner geweest… en je banden moeten hard zijn.”
Tot dit punt heb ik mij kunnen beheersen.
Jullie zien niet wat ik tot dit punt gezien heb.
Ik beschrijf het even netjes…
Naast de fiets loopt een gezette man,
in het Diems een dikke, fatsige man…
Deze man verschijnt in mijn bewustzijn en zegt dat ie professioneel wielrenner is geweest.
Het kan! Het kan! Overleg ik met mijzelf…
Oké, oké, het kan…
Ik ben terug bij het gesprek met de verwarde man.
En ik bevestig: “ja, het is belangrijk dat de banden hard zijn.”
Top!
Ik wil naar mijn werk fietsen en probeer het gesprek af te sluiten…
“Ja…!” Zegt de verwarde man.
“Want, ik ga naar dat huis daar, want ik ben professioneel ramenwasser…!”
Fuck, mijn thinking-mind neemt het weer over…
“Dat moet ook gebeuren”, hoor ik mijzelf zeggen…
Ik wens hem een fijne dag, succes met wassen en tot ziens!
Hij wenst mij hetzelfde en ik spring de fiets op.
Michiel…
Wat is de clou?
Op mijn vrije woensdag zit ik in de kamer een kopje koffie te drinken.
En daar schiet de verwarde man mij weer te binnen.
De ene na de andere gedachte rollen over elkaar heen om mijn aandacht te vragen.
Ingezoomed… is dit een verwarde man.
Uitgezoomed… heeft deze man absoluut gelijk.
Als alles één energie in beweging is, en het absolute spreekt hier tot mij,
tot zichzelf,
tot….
Laat maar…
Dan heeft de verwarde man helemaal gelijk.
Het leven is een professioneel wielrenner geweest.
Het leven heeft van ramenwassen zijn professie gemaakt.
En het leven sprak die dag tegen mij,
Tegen zichzelf…
Tegen…
Laat maar, je begrijpt mijn punt 🙂
Alles verschijnt uit het niets.
De enige constante is het filmdoek waarop alles verschijnt.
En nu?
Nu ga ik mijn banden oppompen 🙂