De avonturen van Merel & de Giraffe
Het wonderbaarlijke verhaal van Merel, een meisje die een Giraffe ontmoet en samen met het dier een plek in deze wereld probeert te vinden.
Merel woont samen met haar vader in een flat op de vijfde verdieping. Wanneer ze ruzie heeft gehad met haar vader, vlucht ze naar het balkon. Daar doet zij een verrassende ontdekking. Onder een grote eik ziet zij vier enorm lange poten staan. Als ze het lange lichaam omhoog volgt, ziet zij dat ze oog in oog staat met een giraffe.
De Giraffe blijkt te zijn ontsnapt uit een dierentuin in Antwerpen en met een reden. Hij weet dat, ergens op deze aardbol, er een klein persoon is die zijn verhalen wil horen. Met Merel als aandachtige luisteraar neemt de Giraffe haar mee op avontuur, door haar de geweldigste verhalen te vertellen.
Ga je mee op avontuur?
Als Merel op een avond ruzie heeft gehad met haar vader, stormt ze het balkon op en ploft haar armen neer op de reling van het balkon.
Wat een vent! Waarom begrijpt hij mij niet? Hij moet luisteren en mij uit laten praten. Ik zeg toch dat ik deze kleren wil dragen en daar heeft hij het maar mee te doen. En anders… Anders ga ik wel naar mama!
Merel is zo in haar gedachten verzonken, waardoor ze geen aandacht meer heeft voor haar omgeving. Ieder andere voorbijganger zou zich een hoedje zijn geschrokken voor wat er die avond in het park gebeurde…
In de donkere schaduwen van het park bewoog zich iets voort. Iets dat de blaadjes deed ritselen, en iets wat de vogels hoog in de boom deed opvliegen. En Merel? Die had niks in de gaten…
De frisse lucht deed haar echter wel goed en ze begon het koud te krijgen. Na een diepe uitademing wilde Merel naar binnen stappen toen ze…
Dat is niet mogelijk, fluisterde ze.
Er schuifelde iets langs en duns achter de eik voorbij. Ze kneep haar ogen dicht om het goed te kunnen zien. Vragend keek ze achterom, alsof haar vader haar hierbij zou kunnen helpen. Toen ze terugkeek was het weg…
Alleen en slechts de eik.
De ontmoeting
Merel leunt over het balkon om de situatie beter te zien. Ze weet het zeker. Het maanlicht laat haar het park in schemerlicht zien. Daar tussen de bomen. Ik weet het zeker, fluistert ze.
Kom tevoorschijn, denkt ze.
Stap uit de schaduw, hoopt ze.
Dan, alsof haar dromen uitkomen, voelt ze de beweging in de schaduw. Er beweegt daar iets. Twee zilveren ogen kijken haar vanuit het donker aan. Merel houdt haar adem in en concentreert zich op dit zilverlicht.
Kom tevoorschijn, ik doe je niks, fluistert Merel.
Uit de schaduw komt er een poot tevoorschijn. Voorzichtig en schichtig. Merel houdt haar adem in om het niet te laten schikken. Dan komt de tweede poot uit het donker en de grote kop wordt zichtbaar. In volle glorie stapt het dier in de maanlicht en doet een gigantische stap richting Merel. Wat eerst op grote afstand was, komt nu razendsnel dichterbij en ze geeft een kik van schrik.
Hoe is het mogelijk, fluistert ze.
Voor haar verschijnt op ooghoogte een Giraffe. De kop van het dier reikt langzaam naar het balkon waar Merel staat. Merel durft niet te knipperen en leunt verder voorover. Langzaam steken ze hun neuzen naar elkaar en Merel ziet haar gezicht in de reflectie van de ogen van de Giraffe. Ze voelt de lichaamswarmte van de giraffe op haar huid, zijn adem blaast over haar wangen en zijn snuit raakt haar bijna aan. Even is ze de tijd en al haar zorgen vergeten, totdat…
KNAL! De uitlaat van een auto geeft een enorme knal, het geluid galmt door het park en Merel kijkt verschikt om naar binnen. Als ze geschrokken omdraait… is de Giraffe weg.
Nee, kom terug! Schreeuwt Merel.
Maar de Giraffe is weg. Met kippenvel op haar armen staat ze op het balkon. Niet van de kou, maar van de geweldige ervaring die ze zojuist heeft gehad.
Dit moet ik aan papa vertellen, denkt ze.
Papa
Welke vader gelooft nou wat zijn dochter hier verteld? Een giraffe, bij het balkon, uit het park? Ze kijkt de hele dag al op Youtube naar programma’s over Afrika en de dieren, dus het zal best haar levendige fantasie zijn geweest.
Maar ja, dit is een beetje een standaard papa. Het soort dat denkt dat het altijd gelijk heeft. Je kent ze wel. En Merel? Die twijfelt niet. Ze weet wat ze gezien heeft, ze weet wat ze gevoelt heeft. Maar hoe kan ze de Giraffe weer ontmoeten?
Merel wacht een dag, maar geen Giraffe.
Ze speurt het park door op zoek naar sporen. En wat denk je? Geen sporen.
Nog een dag gaat voorbij, en geen Giraffe.
Een week gaat voorbij.
Een maand… Elke avond staat ze op het balkon, te turen in het donker.
Nog steeds geen Giraffe te bekennen. En voor het eerst begint Merel te twijfelen. Heb ik het dan toch gedroomd? Had papa gelijk? En tranen rollen over haar wang, treurend om haar gedachten… Ze wil naar binnen gaan tot dat…
Ja! De wind raast door het park en ze voelt het… Ze is niet alleen hier buiten. En uit de schaduw stapt de Giraffe.
Met tranen in de ogen verwelkomt Merel de Giraffe.
Het Bos
De giraffe, ontsnapt uit de dierentuin van Antwerpen, is op een missie. Hij is ervan overtuigd dat er, ergens op deze wereld, een klein iemand is die verlangt naar zijn verhalen. Met Merel als zijn geboeide toehoorder, neemt hij haar mee op een avontuurlijke reis, waarbij hij de meest fantastische verhalen met haar deelt.
Hij nodigt Merel uit om op zijn rug te gaan zitten en samen vertrekken ze het bos in. Merel kijkt haar ogen uit en is verbaasd hoe rustig het is onderweg.
“Wat zullen mensen verbaasd zijn als ze ons zien!”, roept Merel.
“Oh, maak je maar geen zorgen meid, daar heb ik voor gezorgd”, antwoord de Giraf met een glimlach.
Samen trekken ze verder en dieper het bos in. Na verloop van tijd stopt de Giraf en vraagt Merel af te stappen. Merel glijdt van de Giraf en ploft op de grond. Verward kijkt ze om zich heen.
“Er is hier niks. Wat gaan we doen?” en ze kijkt vragend naar de Giraf.
“We zijn op een speciale plek. Wat ogenschijnlijk normaal lijkt is een belangrijke plek voor de dieren op aarde. Het brengt ons namelijk naar onze thuiswereld, daar waar wij geboren worden en weer heen gaan. Op aarde zijn er nog zeven van dit soort plekken en eentje staat toevallig in jullie achtertuin.”
“Wauw! Dat is bijzonder. Maar waar is de plek dan?”
“We staan er middenvoor”, zegt de Giraf met een glimlach.
Merel en de Giraffe staan voor een grote, modderige poel. Eentje waar je vieze voeten van krijgt en met een grote bocht omheen loopt. Geen sjieke kleerkast of versierde konijnenhol, maar een vieze, bruine, modderige poel. Die Merel…
“Dit is het?” vraagt Merel.
“En wat is dan nu de bedoeling?”
“We stappen er in…”.
De Poel
“Stap er maar in,” zegt de giraffe. Het is niet koud en je wordt er niet nat van.
Merel is sceptisch, maar steekt toch haar schoen erin en trekt hem snel weer terug.
Ze inspecteert haar voet. Geen druppel, geen natte tenen!
Ze steekt haar hele voet erin, dan de andere, en glijdt langzaam naar binnen.
Als het water haar nek bereikt, kijkt ze om naar de giraffe.
Hij knikt, en Merel haalt diep adem.
Ze sluit haar ogen en zakt onder water…
Niets. Stilte. En ze leeft nog. Ze kan ademen en is nog steeds droog.
Een fel licht schijnt op haar gesloten ogen.
Ze opent ze langzaam en een prachtige wereld ontvouwt zich.
Wordt vervolgd…
Wat doet deze vrolijke hond hier in het verhaal?
