De paradox van het leven: we zijn altijd op zoek naar thuis, terwijl deze zich onder onze neus bevindt.
We zoeken het in relaties, in werk, in dure spullen, in spiritualiteit. Iets om de leegte van de heimwee op te vullen.
Waarom leert niet iemand ons dat we altijd al thuis zijn geweest?
Dat wat door onze ogen kijkt is ons thuis. Kijk om je heen. Je bent thuis!
Voel je thuis. Voel het! In je buik. In je hart. Dit ik-ben-leven gevoel.
En dit is t ook…Dit is alles. En niets.
Uit deze leegte ontstaat heimwee. En gaat het weer. Hieruit ontstaat verdriet. En vreugde. Vanuit hier krijg je dorst. En stil je het.
Dus… waar is thuis?